سیستماتیک فسیل ها، پالئواکولوژی و کمواستراتیگرافی مارن های کرتاسه میانی در غرب و شمال غرب کرمان

به منظور شناسایی و رده بندی فسیل ها، پالئواکولوژی و کمواستراتیگرافی نهشته های مارنی کرتاسه میانی در منطقه کرمان، سه برش چینه شناسی باغین، بساب و هنوج در نواحی غرب و شمال غرب کرمان انتخاب و مارن های آنها مورد نمونه برداری و بررسی قرار گرفتند. این مارن ها در برش های باغین و بساب سن آپتین پسین- سنومانین زیرین را داشته و در منطقه هنوج متعلق به سنومانین بالایی-تورونین می باشند. نهشته های تخریبی به سمت بالا به آهک های متوسط تا ضخیم لایه ختم می شوند. از نهشته های مارنی این مناطق مجموعه متنوعی از ماکروفسیل ها، فرامینیفرها و استراکدها به دست آمده است. برای اولین بار تعداد 16 جنس و گونه از خارداران، 17 جنس و گونه از بازوپایان به همراه 17 جنس از مرجان ها، 1 جنس از اکتوکرالیا و 39 جنس و گونه از استراکدها از مناطق مورد مطالعه گزارش می شود. خارداران این مناطق به شدت اندمیک بوده، در حالی که بازوپایان شناسایی شده از مناطق مختلفی از اروپا گزارش شده اند. مطالعات انجام شده در دو برش باغین و بساب منجر به گزارش تعداد 4 گونه از خارداران و 1 گونه جدید از بازوپایان گردیده است، همچنین پدیده دو شکلی جنسی نیز در یک خاردار جدید کاسیدولویید از منطقه باغین گزارش شده است. مجموعه فسیل های شناسایی شده در برش های باغین، بساب و هنوج نشان دهنده محیطی گرم، کم عمق و فلات قاره ای در زمان نهشته شدن رسوبات می باشند. با توجه به شواهد فسیل شناسی می توان نتیجه گرفت که برش باغین کم عمق تر از برش بساب بوده است، علاوه بر این عدم حضور خارداران بلع کننده رسوبات و نیز انواع منظم در برش هنوج نشان می دهد که عمق آب در برش هنوج عمیق تر از نواحی باغین و بساب بوده است. حضور همزمان استراکدهای پلاتی کوپید و پودوکوپید در این نهشته ها بیانگر محیطی مناسب و فاقد تنش است که با تنوع بالای فرامینیفرها و ماکروفسیل ها نیز تایید می گردد. با مطالعات کمواسترتیگرافی مشخص گردید که مقطع باغین کامل تر از مقطع بساب می باشد. همچنین تطابق داده های ژئوشیمیایی و بیواستراتیگرافی نشان می دهد که تغییر در جوامع فسیلی در برش های مورد مطالعه اساسا تحت تاثیر نوسانات منحنی کربن بوده است و تغییر در میزان منحنی اکسیژن تاثیر قابل توجهی در این رابطه نداشته است.